προκολήπτης

ο, Ν

αυτός που παίρνει προίκα.

[ΕΤΥΜΟΛ. < προίκα + λήπτης (< λαμβάνω), πρβλ. ηχο-λήπτης. Η λ., στον πληθ. προικολῆπται, μαρτυρείται από το 1894 στην εφημερίδα Ἀκρόπολις].